اولین قطار ترانزیتی افغانستان – ترکیه از ایران عبور می‌کند
نخست نیوز – چون زمانی که این یادداشت را می‌نویسم هنوز بازی آخرمان با عراق برگزار نشده و معلوم نیست تیم اول صعود کرده‌ایم یا نه، توجهتان را به وقاحتی جلب می‌کنم که سنگ‌پای قزوین را هم از رو برده است.
انصاف نیست مردم ایران اینطور پای بازی با بحرین و عراق گریه کنند و نگران باشند، اما امثال مهدی تاج و محمدرضا ساکت در سایه بیاسایند و عین خیال‌شان نباشد که چه افتضاحی بار آورده‌اند. آقای تاج قلب‌تان چطور است؟ عالیجناب ساکت اوضاع به کام هست؟ ابوالمشاغل بی‌ثمر فوتبال ایران در روز معرفی ویلموتس یک ثانیه هم مرد بلژیکی را رها نمی‌کرد، مبادا عکاسان عکسی بگیرند و او در قاب نباشد، حالا اما مدیرعامل سپاهان شده و روی کاغذ سربرگ‌دار با اسم و امضای خودش بیانیه روحیه‌بخش برای موفقیت تیم ملی صادر می‌کند. نیازی به این اطوار دلبرانه نبود، اگر شما دو سال پیش آن مربی بی‌غیرت و بی‌تعهد را انتخاب نمی‌کردید و چنین گره کوری در کار نمی‌انداختید. خودتان می‌گویید مرد بی‌رگ بلژیکی قبل از بازی رفت با عراق قراردادش را فسخ کرده بود و عین خیالش نبود درون زمین چه اتفاقاتی رخ می‌دهد. دستیارانش تذکر می‌دادند که مسعود شجاعی با یک کارت زرد مدام خطا می‌کند، حتی جواد خیابانی خواب‌آلود هم آن شب ضرورت تعویض را فهمید، اما ویلموتس اعتنا نکرد و آخرش شد آن کارت قرمز و دریافت گل دوم؛ کابوسی که هنوز هم تمام نشده. تاج و ساکت بابت این شاهکار، هشت میلیون یورو به بیت‌المال خسارت زدند؛ اولی اما مشغول استراحت است و دومی در باشگاهی با بودجه هنگفت صنعتی و دولتی مدیرعامل شده. به کجا وصل هستید که هی گند می‌زنید و گنده‌تر می‌شوید؟
*
بازیهای یورو را می‌بینید؟ بازی دانمارک و فنلاند را دیدید؟ دیدید که اریکسون تا مرز مرگ رفت و برگشت؟ دیدید که تیم پزشکی با چه سرعتی خودش را رساند بالای سر اریکسن و دیدید که کاپیتان دانمارک قبل از تیم پزشکی چه شاهماری کرد تا هم تیمی‌اش زنده بماند؟ از همه مهم‌تر دیدید که کل تیم دانمارک چقدر انسان‌وار دور همبازی‌شان را گرفتند تا تصویری از تن بی‌جان او تیتر همه جا نشود؟ دیدید که تماشاگر فنلاندی پرچم فنلاند را درون زمین انداخت تا بازیکنان مثل چادر بگیرند دور اریکسن تا عکسی گرفته نشود؟ اگر همه اینها را دیدید و به خودتان نگاه نکرده‌اید بنده دیگر حرفی ندارم.
*
یک دربی حذفی دیگر در این آشفته‌بازار بازیهای لیگ و ملتهای اروپا و مقدماتی جام جهانی کم داشتیم که آن هم قدرتی خدا با معجزه قرعه کشی حاصل شد. قطعا دربی حذفی حساس‌تر و جذاب‌تر از دربی لیگ است چون بالاخره یک برنده خواهد داشت، اما این چه وقت دربی بود اقای سازمان لیگ!
*
با تقدیر از همه بچه‌های تیم ملی ، به طور ویژه باید به وحید امیری پرداخت؛ مرد خوش‌قلب و حلال‌خور لرستانی که با تمام وجود برای تیم‌هایش می‌جنگد و عرق می‌ریزد. جواهر است این بشر؛ الگویی برای نان حلال در آوردن، در دوره‌ای که خیلی‌ها با این تنور بیگانه‌اند. برایش فرقی نمی‌کند پیراهن نفت تهران را پوشیده باشد یا پرسپولیس و تیم ملی را، برایش فرقی نمی‌کند سرمربی‌اش کالدرون و یحیی گل‌محمدی باشد یا برانکو و کی‌روش، برایش فرقی نمی‌کند دفاع چپ باشد یا وینگر راست یا نوک حمله. او با حداکثر انرژی و توان در خدمت منافع تیم است و آنقدر می‌دود که بیننده را خسته می‌کند. کاش صد بازیکن شبیه وحید داشتیم؛ سربه زیر و سربلند. دلت گرم و آسمان زندگی‌ات پرستاره…
دیدگاهتان را بنویسید