به گزارش نخست نیوز، برندمداری خارجی به یک چالش اساسی در بازار پوشاک ایران تبدیل شده است. این وضعیت ناشی از عواملی از جمله کیفیت پایین برخی کالاهای ساخت داخل است.
از سویی ضعف فرهنگسازی، تبلیغات ضعیف و ناهماهنگی میان قیمتها و قدرت خرید مردم موجب شده گاهی کالاهای قاچاق بیشتر مورد توجه قرار بگیرند به طوری که در جامعه این تصور شکل گرفته که محصولات ایرانی بیکیفیتتر از محصولات خارجی قاچاق هستند.
نکته جالب این است که این گرایش به برندهای خارجی به عمق فرهنگ ایرانی نفوذ کرده و تولیدکنندگان داخلی به طور سنتی کالاهای خود را تحت نام برندهای خارجی عرضه میکنند. بر اساس گفتههای فعالان صنعت پوشاک، بسیاری از کالاهای به ظاهر خارجی در واقع محصولات ایرانی هستند که با برندهای خارجی عرضه میشوند. این اقدام به تولیدکنندگان این امکان را میدهد که محصولات خود را با قیمت و تعداد مناسب به فروش برسانند.
در عین حال، واردات برندهای خارجی پوشاک طی ۳ سال گذشته ممنوع شده و بر اساس اعلام ستاد مبارزه با قاچاق، قاچاق این محصولات نیز کاهش یافته است؛ بنابراین بیشتر پوشاک خارجی موجود در بازار پوشاک بیشتر کالاهای ایرانی با برند خارجی یا محصولات تقلبی خارجی هستند.
تولیدکنندگان پوشاک داخلی به دلایل اقتصادی، اجتماعی و چالشهای کیفیت ممکن است اقدام به تولید کالاهای خود با نام برندهای خارجی پوشاک کنند. این رفتار میتواند به افزایش فروش و درآمد، کاهش ریسک و جلب اعتماد مشتریان منجر شود. با این حال، این روند میتواند به کاهش هویت برندهای داخلی و تضعیف تولیدات ملی منجر شود.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران، گفت: به دلیل انرژی و کارگر ارزان، پوشاک تولید ایران بدون لوگو از مبادی غیررسمی از کشور خارج میشود و مجدد به صورت قاچاق وارد میشود. این مساله بزرگترین ضربه را به صنعت پوشاک کشور وارد کرده است.
سال گذشته شرکت تیرندیول ترکیه به عنوان شرکتی که فروش اینترنتی دارد، اعلام کرد یک میلیارد دلار پوشاک به ایران صادر کرده است. این موضوع نشان میدهد میزان ورود پوشاک قاچاق به ایران خیلی بیشتر از این آمار است. به طور قطع بخش قابل توجهی از همین پوشاک قاچاق همان محصولات تولید داخل هستند که به صورت بدون لیبل از کشور خارج شدهاند.
امین مقدم افزود: بعضی اقدامات، صنعت پوشاک کشور را به چالش کشیده است. برای نمونه ۸۴۳ میلیون دلار پارچه وارد کشور شده، در حالی که ۱۰۰ درصد پارچه مورد نیاز در داخل تولید میشود. از سویی این واردات پارچه با ارز نیمایی و به شرکتهای واردکننده انجام شده است. همچنین این پارچههای در مناطق آزاد عرضه شده که بسادگی امکان خروج از کشور را دارند. در واقع این محموله درست در مناطقی که احتمال خروج دوباره از کشور را دارند عرضه شده است. در شرایطی که به واردات دارو ارز نیمایی داده نمیشود، برای واردات پارچه ارز نیمایی تخصیص داده میشود! این موضوع نشاندهنده رانت در این حوزه است.
عضو هیات رئیسه اتحادیه پوشاک و نساجی ایران گفت: در شرایط کنونی بین ۱۲ تا ۱۴ میلیارد دلار گردش مالی صنعت پوشاک ایران است. در این میان ۵۰۰ میلیون دلار صادرات و ۲.۲ میلیون دلار واردات میشود و این یعنی یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون دلار تراز منفی. همچنین سهم پوشاک ایران از بازار جهانی ۱۸۹۰۰ میلیارد دلاری، ۶۴ صدم درصد است.
مقدم تصریح کرد: در چند سال گذشته محدودیت و ممنوعیت واردات پوشاک باعث شده مردم ایران به پوشاک داخلی ایمان بیاورند و تقاضا برای پوشاک ایرانی افزایش یافته است. هر چند در ۲ سال اخیر مابهالتفاوت نرخ ارز منجر به افزایش قاچاق پوشاک به ایران شده است.
منبع فرارو
دیدگاهتان را بنویسید